Zabytkowy budynek koszarowy ukończony w 1892 roku, do roku 1915 służył stacjonującym w Zambrowie wojskom carskim. Charakterystycznym elementem budynku była umieszczona w jego wnętrzu na parterze, nieistniejąca obecnie, tzw. "cerkiew domowa". Wejście do niej wskazywał dekoracyjny przedsionek.

Od 1926 roku przeznaczony dla szeregowych 71 Pułku Piechoty. Wyższe kondygnacje przeznaczono na sale sypialne żołnierzy oraz sale wykładowe, zaś w salach przyziemia urządzono jadalnię. Tuż obok budynku, przy obecnej ul. Grunwaldzkiej, usytuowana była brama prowadząca do wnętrza pułkowych koszar, otwierana tylko w razie potrzeby.

Po II wojnie światowej budynek służył Ludowemu Wojsku Polskiemu (m. in. 24 Dywizji Piechoty), w późniejszych latach - jako Dom Młodego Robotnika, a następnie mieściły się w nim przez krótki okres biura Miejskiej Rady Narodowej. W latach siedemdziesiątych XX w. budynek przeznaczono na potrzeby Państwowych Zakładów Teletransmisyjnych "TELKOM", które funkcjonowały do początku lat dziewięćdziesiątych XX w.