Pierwszy w kolejności budynek osiedla przykoszarowego zbudowany w latach 90. XIX w. (na szczycie budynku widoczna data prawdopodobnego zakończenia budowy- 1891 r.), przeznaczony do zamieszkania przez carskich oficerów i ich rodziny. Spośród pozostałych wyróżnia się wysokością i kształtem okien drugiego piętra, które nie występują w żadnym innym budynku koszarowym na terenie miasta. Wzniesiony na planie prostokąta, osadzony na potężnych kamiennych fundamentach.

Do 1915 r. wykorzystywany na potrzeby rodzin carskich oficerów.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. przeszedł pod zarząd władz polskich. Od 1926 roku nowymi lokatorami K1 stali się polscy oficerowie 71 Pułku Piechoty oraz ich rodziny. W 1927 r. część pomieszczeń parteru przeznaczono na tymczasową siedzibę elektrowni zaopatrującej w prąd całe koszary. Od 1929 r. stał się miejscem zamieszkania oficerów Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty oraz ich rodzin. W 1937 r. mieszkańcami bloku zostali oficerowie Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Generała Józefa Bema. W budynku mieszkał m. in. kpt. Władysław Dąbrowski z 71. PP, który poległ w bitwie o Zambrów 11. 09. 1939 r.

Po wojnie obiekt przeznaczony na potrzeby Ludowego Wojska Polskiego, m. in. w latach 1951 - 1952 mieścił się w nim sztab 24 Dywizji Piechoty. Po zlikwidowaniu jednostek - hotel robotniczy ZZPB, a w latach 1980 - 1995 w części budynku- Zasadnicza Szkoła Rolnicza.