Zabytkowy budynek koszarowy zbudowany w 1889 roku w kształcie litery "H", zwany "zambrowską podkową", jedyny tego rodzaju obiekt w całym kompleksie koszarowym. Stanowi "domknięcie" południowej części koszar.

Pierwotne przeznaczenie budynku w okresie stacjonowania wojsk carskich nie jest znane.

W momencie przeprowadzki 71 Pułku Piechoty do Zambrowa (w 1926 r.) stał się siedzibą izby chorych, którą przemianowano, po utworzeniu SPRP, na garnizonową. We wnętrzach "podkowy" urządzono sale chorych z łączną liczbą 30 łóżek, pracownię bakteriologiczną, dobrze wyposażoną salę operacyjną oraz aptekę. Obok izby chorych funkcjonowały gabinety i przychodnie lekarskie dla wojskowych oraz członków ich rodzin, m.in.: pracownia dentystyczna i pracownia techniczno - dentystyczna. Przez pewien czas mieściły się w nim przedszkole i szkoła dla dzieci wojskowych. Naprzeciwko budynku znajdowała się Komenda Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty, najważniejszy budynek tej części koszar - obecnie nie istniejący.

Po wojnie przeznaczono go na potrzeby Ludowego Wojska Polskiego, m. in. 24 Batalion Czołgów i Artylerii Pancernej 1 Dywizji Zmechanizowanej im. T. Kościuszki. W budynku mieścił się również w tym czasie Ośrodek Szkolenia Oficerów Rezerwy. Po wycofaniu jednostek wojskowych z Zambrowa stał się budynkiem mieszkalnym.