Zabytkowy budynek koszarowy powstały na przełomie XIX i XX wieku. Do 1915 roku wykorzystywany przez rosyjskich żołnierzy jednego ze stacjonujących w koszarach pułków piechoty.

Od 1926 roku służył żołnierzom 71 Pułku Piechoty, a od 1929 roku przekazany na potrzeby jednej z kompanii Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty. Większość budynku przeznaczono na sale sypialne dla strzelców z cenzusem, część na sale wykładowe, a w przyziemiu (na parterze) urządzono jadalnię. W 1937 roku został oddany na potrzeby baterii ćwiczebnej Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii im. J. Bema.

W czasie wojny był jednym z obiektów niemieckiego obozu dla sowieckich jeńców wojennych oraz obozu przejściowego dla Żydów. Po wojnie służył Ludowemu Wojsku Polskiemu, między innymi jednostkom łączności 104 Samodzielnego Pułku Piechoty, następnie 24 Batalionowi Czołgów i Artylerii Pancernej 1 Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki. Po wycofaniu jednostek wojskowych z Zambrowa przeznaczony na mieszkania komunalne.