Zabytkowy budynek koszarowy zbudowany na przełomie XIX i XX wieku, do 1915 roku wykorzystywany przez żołnierzy rosyjskich.

Od 1926 roku służył żołnierzom 71 Pułku Piechoty, a od 1929 roku został przekazany Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty. Większość budynku przeznaczono na sale sypialne dla strzelców z cenzusem, w przyziemiu urządzono jadalnię. Po utworzeniu w 1937 roku Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii im. J. Bema. część budynku zajmowały warsztaty naprawcze szkoły, a pozostałą część 18 dywizjon artylerii ciężkiej (dac).

W czasie II wojny był jednym z obiektów niemieckiego obozu dla sowieckich jeńców wojennych oraz obozu przejściowego dla Żydów. Po wojnie w budynku kwaterował batalion budowlany Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Od 1954 roku budynek służył Ludowemu Wojsku Polskiemu, między innymi żołnierzom 21 Szkolnego Batalionu Czołgów oraz 35 Ruchomej Bazie Remontu Czołgów 1 Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki.

Po wycofaniu jednostek wojskowych z Zambrowa stał się budynkiem mieszkalnym dla ludności cywilnej.